ខ្ញុំមិនដែលគិតថាខ្ញុំនឹងមានថ្ងៃនេះ
ថ្ងៃដែលខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំប៉ង ហើយអាចក្លាយជាខ្លួនឯងម្នាក់ពិតប្រាកដ
អាចបង្ហាញថាខ្លួនឯងពិតជាអាចធ្វើបាន។ ហើយទាំងអស់នោះបានមកពីមនុស្សម្នាក់
ដែលតែងតែគាំទ្រនៅពីក្រោយខ្ញុំរហូតមកដល់ពេលនេះ។
« ខ្ញុំស្អប់ឯង….. អាខុសគេ…… អាខ្ទើយ……….. »
ទាំងអស់នេះ ជាពាក្យដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំឈឺចាប់ ពេលខ្លះរហូតដល់ថ្នាក់គិតខ្លីចង់សម្លាប់ខ្លួន ព្រោះមិនអាចទ្រាំទ្រនឹងសម្តីមនុស្សជុំវិញ។ ខ្ញុំមិនដែលបានធ្វើអីខុស ខ្ញុំមិនដែលធ្វើ អំពើអាក្រក់ ខ្ញុំមិនដែលបៀតបៀនអ្នកណា ខ្ញុំមិនដែលបង្ករឿង ឬស្អប់អ្នកណាម្នាក់ទេ ហេតុអ្វីមនុស្សជុំវិញខ្លួនខ្ញុំស្អប់ខ្ញុំ? តើខ្ញុំបានធ្វើអីខុស? តើខ្ញុំបានធ្វើអ្វីប៉ះពាល់ដល់គេមែនទេ? តើខ្ញុំពិតជាបានធ្វើអាក្រក់ដាក់អ្នកជុំវិញពិតមែន? តើខ្ញុំពិតជាបានធ្វើខុសដោយមិនបានដឹងខ្លួនពិតប្រាកដមែនទេ? ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងខ្លួនឯងថា ខ្ញុំមិនដែលមានបំណងអាក្រក់ មិនដែលចង់ធ្វើអាក្រក់លើនរណាម្នាក់ទេ។ អ្វីដែលខ្ញុំធ្វើរាល់ថ្ងៃគ្រាន់តែចង់ឱ្យមនុស្សជុំវិញខ្លួនសប្បាយចិត្ត ចង់ឃើញស្នាមញញឹមរបស់មនុស្សជុំវិញ ចង់ឃើញទឹកមុខសប្បាយរីករាយ និងមានសេចក្តីសុខរបស់មនុស្សជុំវិញ។ ខ្ញុំមិនដែលចង់បានអ្វីតបស្នង ខ្ញុំមិនដែលចង់បានអ្វីទាំងអស់ អ្វីដែលខ្ញុំចង់បានពិតប្រាកដគ្រាន់តែជាមិត្តភាពមួយជាមួយមនុស្សជុំវិញខ្លួន។ ខ្ញុំមិនបានចង់ឱ្យមនុស្សជុំវិញខ្លួនមកស្រលាញ់ មកចូលចិត្ត មកអ្វីទាំងអស់ តែខ្ញុំក៏មិនបានចង់ឱ្យមនុស្សទាំងអស់មកស្អប់ខ្ញុំដែរ។ ពេលខ្លះខ្ញុំពិតជាអស់សង្ឃឹមណាស់ ពេលខ្លះខ្ញុំពិតជាទន់ខ្សោយណាស់ប្រៀបដូចជាកែវមួយដែលងាយប្រេះស្រាំយ៉ាងអ៊ីចឹងដែរ។ ពេលខ្លះខ្ញុំពិតជាពិបាកទ្រាំ នឹងសម្តីរបស់ពួកគេណាស់។ ហេតុអ្វីគ្រាន់តែចង់ធ្វើអ្វីដែលខ្លួនឯងចង់ធ្វើ អ្វីដែលខ្លួនឯងស្រលាញ់ និងអ្វីដែលជាខ្លួនឯងពិតប្រាកដពិបាកបែបនេះ? មនុស្សដែលកើតមកមានចរិតលក្ខណៈខុសពីរូបរាងដូចខ្ញុំ ហេតុអ្វីត្រូវសង្គមចាត់ទុកជាសម្រាម និងគ្មានតម្លៃក្នុងភ្នែករបស់ពួកគេបែបនេះ? ខ្ញុំមិនបានធ្វើចោរ មិនបានលួច មិនបានឆក់ប្លន់ មិនបានធ្វើអ្វីដែលខុសច្បាប់ មិនបានប៉ះពាល់និងមិនបានបៀតបៀនអ្នកណាសូម្បីតែបន្តិច ហេតុអ្វីពួកគេមើលមកខ្ញុំជាសត្វចម្លែក? សូម្បីតែអ្នកបង្កើតរូបខ្ញុំមកក៏មិនដែលគាំទ្រខ្ញុំដែរ។
« ខោអាវស្អី របស់របរស្អី អាកូនថោកទាប…. យើងនឹងបំផ្លាញឱ្យខ្ទេច »
ខ្ញុំឱបដៃឱបជើងប៉ាអង្វរទាំងទាំងភ្នែក
« កុំអីប៉ា កុំធ្វើបែបនេះ ជារបស់ខ្ញុំទេ កុំណាប៉ា កុំ….» ប៉ាធាក់ខ្ញុំមួយជើងខ្ទប់ដីរួចយករំពាត់វាយខ្ញុំខ្លាំងៗទាំងជេរបញ្ចោរនូវពាក្យអសុរោះជាច្រើន។
« អាខ្ទើយ អាកូន មីកូនចោរម្សៀត យើងបង្កើតឯងមកឱ្យជាមនុស្សម្នានឹងគេ ម៉េចក៏ឯងចង់ធ្វើបែបនេះ? ឯងមានចេះខ្មាសគេ ខ្មាសអ្នកជិតខាងអត់? គេនិយាយគេពេបជ្រាយបែបណា? ថ្ងៃនេះយើងនឹងវាយឯងឱ្យងាប់ អាកូនបំបង់បាយ »
« ប៉ា ខ្ញុំឈឺ…ប៉ាឈប់ទៅ…»
ខ្ញុំយំ ខ្ញុំស្រែក ខ្ញុំឈឺចាប់ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើអ្វីបានក្រៅពីលើកដៃសំពះអង្វរអ្នកមានគុណរបស់ខ្ញុំ ដែលមិនយល់ពីចិត្តរបស់ខ្ញុំទាល់តែសោះ។ ប៉ុន្តែជាភ័ព្វសំណាងខ្ញុំមានអ្នកម្តាយដែលគាំទ្រ ស្រលាញ់ និងយល់ចិត្តរបស់ខ្ញុំ។ ម៉ាក់តែងតែចេញមុខមកជួយ និងការពារខ្ញុំគ្រប់ពេល រហូតដល់ម៉ាក់និងប៉ាឈ្លោះប្រកែកគ្នាជារឿយៗរហូតដល់ថ្នាក់លែងលះគ្នាដោយសារតែខ្ញុំទៀតផង។ ម៉ាក់កាន់ជើងខ្ញុំ ប៉ាស្អប់ខ្ញុំ…..បែបនេះហើយខ្ញុំនិងម៉ាក់ ក៏រស់នៅតែពីរនាក់ម៉ាក់កូន។ ពេលខ្លះខ្ញុំយល់ថាខ្ញុំមានកំហុសដែលធ្វើឱ្យម៉ាក់ប៉ាលែងលះគ្នា តែម៉ាក់ថាវាមិនមែនបែបនេះ វាជារឿងរបស់ពួកគាត់។ ម៉ាក់ប្រាប់ថា បើពួកគាត់នៅតែប្រកាន់ជំហរខុសគ្នា ហើយមិនចេះស្រលាញ់កូនបែបនេះដើរផ្លូវរៀងខ្លួនជាជម្រើសដ៏ល្អបំផុតហើយ។
ម៉ាក់របស់ខ្ញុំតែងតែយកចិត្តទុកដាក់ និងតែងតែផ្តល់កម្លាំងចិត្តខ្ញុំគ្រប់ពេលវេលា។ ម៉ាក់តែងតែប្រាប់ខ្ញុំថា ៖
«ចូរស្រលាញ់អ្វីដែលជាខ្លួនឯង កូននៅតែជាកូនរបស់ម៉ាក់ កូនកុំស្តាប់សម្តីអ្នកដទៃអី ពេលខ្លះអ្នកដទៃនោះមិនដែលឱ្យបាយយើងហូប និងមិនដែលយកលុយមកចិញ្ចឹមយើង ឡើយ។ កូនគឺជាកូន ឱ្យតែកុំប៉ះពាល់ ឬ បំពានអ្នកដទៃ ហើយធ្វើឱ្យកូនសប្បាយចិត្តកូនធ្វើចុះ ម៉ាក់នៅខាងកូនជានិច្ច»
ដោយសារតែពាក្យសម្តីមាសរបស់ម៉ាក់របស់ខ្ញុំហើយ បានជាពេលនេះខ្ញុំកែប្រែខ្លួនឯង គឺជាខ្លួនឯងពិតប្រាកដម្នាក់ មិនមែនជាមនុស្សដែលនៅសម្បកខ្លួនរបស់អ្នកដទៃទេ។ មនុស្សកើតមកមិនមែនដើម្បីផ្គាប់ចិត្តអ្នកដទៃទេ។ ហើយបើចង់ផ្គាប់ចិត្តអ្នកដទៃនោះក៏មិនអាចទៅរួចដែរ មនុស្ស ១០០ ទាំង ១០០ ចិត្តខុសគ្នាទាំង ១០០ ដូច្នេះគួររស់នៅជាខ្លួនយើងវិញប្រសើរជាង។ពេលនេះខ្ញុំលែងខ្មាសអៀន ខ្ញុំលែងខ្លាចសម្តីអ្នកដទៃ ខ្ញុំលែងខ្វល់ពីការតិះទៀនរបស់មនុស្សជុំវិញខ្លួន។ ទោះត្រូវគេមើលងាយថាស្រីមិនចំស្រី ប្រុសមិនចំប្រុស តែខ្ញុំសប្បាយចិត្តនូវអ្វីដែលខ្ញុំមានពេលនេះ។ មនុស្សស្រី ឬប្រុសពិតប្រាកដពេលខ្លះ ប្រហែលជាមិនអាចធ្វើបានដូចខ្ញុំផងក៏មិនដឹង។ ខ្ញុំមិនបានធ្វើជាមនុស្សអាក្រក់ ខ្ញុំមិនដែលប្រព្រឹត្តិអំពើដែលសង្គមស្អប់ខ្ពើម។ ខ្ញុំតែងតែចូលរួមការងារសង្គម តែងតែជួយទុក្ខធុរៈមនុស្សជុំវិញខ្លួន។ ដូច្នេះទោះខ្ញុំមានធម្មជាតិខុសប្លែកពីគេ តែខ្ញុំគឺជាខ្ញុំ៕
EmoticonEmoticon